بررسی اثرات گلوکوکورتیکوئیدها بر به‌خاطرآوری و بازتثبیت حافظه‌های نزدیک و دور در موش سفید آزمایشگاهی کوچک

  سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که تزریق سیستمیک کورتیکوسترون به‌خاطرآوری و بازتثبیت حافظه‌ی ترس در انسان و حیوانات آزمایش‌گاهی را مختل می‌کند ولی اثرات آن بر حافظه با سن‌های مختلف روشن نیست. هدف این مطالعه تعیین تاثیر سیستمیک کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه نزدیک و دور در مدل احترازی غیر فعال در موش سفید کوچک آزمایش‌گاهی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش‌ها در مدل احترازی غیر فعال پس از سازگاری، آموزش داده شدند (شدت شوک 1 میلی‌آمپر و به مدت 3 ثانیه). کورتیکوسترون با دوزهای 1، 3 و 10 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن، 30 دقیقه قبل از تست به‌خاطرآوری حافظه نزدیک (48 ساعت بعد از آموزش) یا حافظه دور (36 روز بعد از آموزش) به موش‌ها تزریق شد. میزان به‌خاطرآوری آن‌ها در یک تست ده دقیقه‌ای ارزیابی شد. هم‌چنین کورتیکوسترون با دوزهای فوق بلافاصله بعد از فعال‌سازی حافظه نزدیک (48 ساعت بعد از آموزش) و حافظه دور (36 روز بعد از آموزش) به موش‌ها تزریق شد. سپس دو، پنج، هفت و نه روز بعد از فعال‌سازی حافظه، حافظه موش‌ها به مدت ده دقیقه اندازه‌گیری و ثبت شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت هر دو حافظه‌های نزدیک و دور را تضعیف نمود، به‌طوری که مدت زمان سپری شده قبل از ورود به ناحیه تاریک در گروه‌های دریافت‌کننده کورتیکوسترون به‌طور معنی‌داری از گروه دریافت‌کننده حامل کم‌تر بود. هم‌چنین، اثرات کورتیکوسترون بر به‌خاطرآوری و بازتثبیت حافظه دور به دوز بالاتری نیازمند بود.  نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان می‌دهد که کورتیکوسترون به‌خاطرآوری و بازتثبیت هر دو حافظه ترس دور و نزدیک را مختل می‌کند. هم‌چنین، اثرات آن بر به‌خاطرآوری و بارتثبیت حافظه دور، به مقدار بیش‌تری از کورتیکوسترون نیازمند است